“Met onze eerste vier medewerkers in Nederland begonnen we aan de keukentafel van het vakantiepark Roekenbosch in Blitterswijck. Daar stond mijn pc waarop ik in Excel de facturen opmaakte. Het was de tijd van de eerste auto, die we voor duizend gulden per maand huurden om mensen rond te rijden. We reden er vierduizend kilometer per maand mee... misschien niet zo’n goede deal voor het autoverhuurbedrijf Wejebe”.

OTTO bereikte in de jaren erna een reeks rap opeenvolgende mijlpalen. De eerste echte vestiging was in Venlo, eind 2000. De eerste stafmedewerkers werden aangenomen... toen het nieuwe kantoor, waar de organisatie eind 2002 alweer uitgegroeid was... de eerste uitzending bij Business Class... het was een snelle, schoksgewijze groei van tweehonderd flexmedewerkers naar twintigduizend plus medewerkers.

Frank: “Dit hadden we nooit voorzien. Het idee was dat we het heel goed zouden doen als we een regionale speler zouden worden met misschien vier- of vijfhonderd flexmedewerkers. Nu zijn we een belangrijke speler in de Nederlandse en Europese arbeidsmarkt. We hebben dat nog netjes gedaan! Kijk, een uitzendbureau tot ongeveer tweehonderd flexmedewerkers, dat kun je bij wijze van spreken in je schriftje allemaal bijhouden. Maar daarboven wordt het een ander verhaal. En boven de achthonderd is het weer andere koek. De volgende mijlpalen liggen bij tweeduizend en vijfduizend mensen”.

Appje van Roemer

Hoewel de coronacrisis een onvergelijkbare is in het twintigjarig bestaan, zijn er meer crises geweest. Volgens Frank van Gool zijn die steeds weer een kans om te leren en te innoveren.

“In 2004 speelde in de politiek de kwestie van het al dan niet openen van de grenzen voor arbeidsmigranten. Van Hubert Bruls (CDA) had ik de informatie gekregen dat de grenzen open zouden gaan. Wat schetst mijn verbazing toen ik naar het kamerdebat keek en het CDA plotseling iets heel anders zag vertellen. Ik ging verhaal halen en hoorde: “We zijn geswitcht in het fractieberaad.” Ik realiseerde me dat ik te weinig feeling had voor politieke besluitvorming. Zoiets wilde ik niet nog eens laten gebeuren. Ik heb toen een raad van advies aangesteld met René van der Linden, Hans Wiegel, Ruud Vreeman en Frank de Grave onder voorzitterschap van Dries van de Beek. Ik leerde over politiek en hield zo ook de lijntjes kort. Sindsdien hebben we goed contact met eigenlijk elke politieke partij. Dat bleek wel dit jaar. Het eerste werkbezoek dat Emile Roemer van het Aanjaagteam Arbeidsmigranten deed, was bij ons. Hij zei: ik heb veel over OTTO gehoord, dat hier goede dingen gebeuren en zeker wat betreft huisvesting. Na dat eerste bezoek hebben we nog zeker zes keer contact gehad. Ik kreeg na de publicatie van zijn eindrapport, een appje van hem: dank voor je inbreng de afgelopen maanden. Een mooi compliment voor hoe we bezig zijn”.

Uit de coronacrisis zijn innovaties voortgekomen. Uit OTTO’s innovatielab kwam bijvoorbeeld de afstandsdetectie-tag. Hoe kun je in een distributiecentrum de anderhalve meter aanhouden? De tag doe je om je pols of hals. Kom je te dichtbij een medewerker die ook zo’n tag draagt, dan gaan de tags vibreren.

KaFra heeft inmiddels tien locaties gerealiseerd. De kwaliteit van de huisvesting is goed en de organisatie hecht waarde aan de begeleiding van mensen. Frank: “De beheerders van een locatie heten er wellfare officers. Er is alles aan gedaan om mensen zich welkom te laten voelen op de locaties”.

“De maatschappij voelt de urgentie van deze uitdaging ook. Het belangrijkste is dat er gewoon volop gebouwd gaat worden. Ik ben blij met het rapport van Roemer maar nu moeten we oppassen dat het niet onder het stof komt te zitten. We moeten de inrichting slim doen. Ga geen totaal nieuwe certificering opzetten. Kijk wat er voorhanden is en bouw dat uit tot een uitzendvergunning. De SNA-certificering is daarvan een van de vinkjes. Bouw die uit, samen met de vakbonden. De andere vinkjes zijn dan een waarborgsom, een Bibob-verklaring en een verklaring van vakbekwaamheid. En ten tweede moet je inleners keihard aanpakken die werken met uitzendondernemingen zonder uitzendvergunning. Als je een boete van pakweg achtduizend euro per persoon uitdeelt, dan wordt het gewin plotseling minder interessant. Ook zonder een hoge pakkans”.

“Nederland heeft arbeidsmigranten heel hard nodig. Ik zeg al een paar jaar dat we een charme-offensief moeten beginnen om ze hierheen te halen. Dat kan alleen slagen als de onderkant van de uitzendbranche gesaneerd wordt: als de huisjesmelkers worden aangepakt. Want de zwakste schakel bepaalt de sterkte van de keten: als branche word je toch geïdentificeerd met die zwakste schakel”.