‘Met de eerste spreker ben ik het van harte eens; ik had het niet beter kunnen formuleren. Met de tweede spreker ben ik het hartgrondig oneens; hij zit er faliekant naast. Dit najaar komen de eerste Filipijnse verpleegkundigen naar ons land, wat ons betreft een logische volgende stap op het gebied van arbeidsmigratie. De vergrijzing slaat in heel Europa toe, het arbeidspotentieel droogt snel op en voor sommige functies is het daarom nodig om buiten Europa te werven. Dat levert wel een déjà vu op, want net als 20 jaar geleden moet ik ook nu weer aan allerlei overlegtafels en in de media uitleggen dat arbeidsmigratie een must is. Toen ging het om internationale medewerkers uit Centraal en Oost-Europa, nu om werknemers uit Azië. Ik blijf wat dat betreft een soort missionaris, al merk ik wel dat de Europese arbeidsmigratie inmiddels een in grote mate geaccepteerd fenomeen is. Het feit dat zij er zijn levert geen discussie meer op, de wijze van behandeling jammer genoeg nog wel. Vandaar dat ik zo blij was met de woorden van onze Koning. Arbeidsmigranten verdienen een fatsoenlijke behandeling.

Hans Borstlap, voormalig topambtenaar en voorzitter van de Commissie Regulering Werk, tapt uit een ander vaatje. Op het recente ABU-congres noemde hij arbeidsmigratie ‘een verdienmodel uit de jaren ’70, dat paste bij het sturen op lage lonen’. Hij ziet het fenomeen arbeidsmigratie liever geheel verdwijnen, laat staan dat er meer arbeidsmigranten zouden komen. “Denk eens aan de woningen die daarvoor nodig zijn en waar nu al een tekort aan is.”